Toen ik vandaag thuiskwam en hij met de kinderen naar de korfbal was, zag ik dt zijn mail openstond. Natuurlijk toch weer even in gekeken, wat stom is en wat niet moet. Daar zag ik een maildiscussie die hij met zijn ouders, broer en zus heeft gevoerd. Hij was verbolgen over het feit dat zijn broer en schoonzus mij hadden uitgenodigd om bij hen langs te komen; hij voelde zich niet gesteund door hen en hij vond dat het voor mij beter was dat ik geen contact meer met hen had. De mediator had immers gezegd dat 'wij' weer 'ik' moest worden en dat ik dat zelf moest doen, zonder hem.
Toch fijn dat hij zo goed weet wat goed voor me is.
Ik was er -voor de verandering - weer eens goed van over de zeik. Toen hij met de kinderen thuiskwam, heb ik hem, hoe moeilijk ook, over aangesproken. Hij reageerde boos dat ik in zijn mail had gekeken en was geirriteerd over het feit ik wel naar zijn familie was gegaan en niet naaar mijn eigen familie. Ik heb hem proberen aan het verstand te peuteren dat zijn familie me lief is en dat hij me niet kan dwingen het goede contact met hen te verbreken. Ik zag in de mailbox ook dat zijn vader een hele lieve mail had gestuurd waarin hij aangaf dat het contact tussen hen en mij hen dierbaar is. dat deed me goed.
Hij probeert steeds op een rationele manier alles te benaderen, maar raakt verstrikt in zijn eigen redeneringen.
wat ik niet in de mailbox had gezien, was het feit dat hij en de snol een woning hebben. Ik heb hem gezegd dat ik het niet uit mijn strot kreeg om hem ermee te feliciteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten