dinsdag 29 mei 2012

en ja hoor

Vandaag, toen ik thuis kwam, vertelde S. me dat ze morgen naar het huis van A. gaan. Had-ie natuurlijk uitgebreid met me overlegd (not). Ik kon me inhouden, maar ik vond het (weer) zo'n laffe rattenstreek:niet dat ik er nou zo'n bezwaar tegen heb (zolang die snol er maar niet bij is), maar het is wel zo netjes om dat eerst met mij te overleggen. Hij zal er ongetwijfeld wel weer een smoesje voor hebben, maar ik baal ervan: ik voel me voor het blok gezet en dit is niet de manier waarop ik met hem om wil gaan. Niet dat ik zo goed weet hoe ik dat dan wél wil (zijn hoofd eraf trekken is niet de meest geschikte manier, geloof ik), maar dit is het ook niet.
Morgen gaan we weer voor sessie 4 naar de mediator: ik weet vooraf al dat het weer eens een tranendal gaat worden en dat heb ik de laatste tijd wel weer genoeg gehad, geloof ik.

maandag 28 mei 2012

jarig

Gisteren werd het kindje van de snol en haar ex een jaar. Volgens A hebben ze dat gevierd: met haar ouders én zijn ouders. Wat moet dat een ongelooflijk moeilijke gebeurtenis zijn geweest, voor hem en voor zijn ouders. En wat een farce, dat je dat op die manier wilt doen. Ieder zijn eigen keuze, denk ik, maar ik zou er doodongelukkig van zijn geworden.

zondag 27 mei 2012

Spullen

Vandaag kwam A zijn spullen halen. Op mijn uitdrukkelijk verzoek; zijn huis was nog niet helemaal klaar, maar dat is dan jammer: als hij wegwil: weg met die rommel.
Aangezien S op kamp is en W ondergebracht was bij J, konden we 'rustig praten'. Hij ziet niet in dat hij niet in de positie is om een grote mond op te zetten, wat betreft de aanwezigheid van de snol bij bezoeken van de kinderen, maar het is hem niet aan zijn verstand te peuteren. Hij dreigde zelfs met een rechtszaak: moethij vooral doen. En ik word daar zo gefrustreerd van en hij weer kwaad. Ik ben weer met dingen gaan gooien (geen whiskeyflessen, kon me nog net beheersen), maar de buurt genoot weer volop mee.
Later bond hij wel enigzins in, maar echt gezellig werd het niet.
Toen hij weg was (hij heeft nog niet alles meegenomen; hij was verbaasd hoeveel spullen hij nog had. Ik niet, want ik ken zijn verzamelwoede en weggooiangst.) heb ik de woonkamer direct omgegooid: de TV staat ergens anders, de bank is verplaatst, ik heb een kast veranderd. En het is weer een stuk opgeruimder, want die klote-whiskey-flessen zijn gelukkig weg. Om nog wat frustratie kwijt te raken, ben ik nog weer met wat dingen gaan gooien; de foeilelijk cactus verdween met pot en al in het water. Heerlijk!

zaterdag 26 mei 2012

Kamp

Gisteren brachten we S weg op kamp. nog geen 7, en al drie dagen weg, zonder mij en zonder A en zonder W. het was even slikken, maar zij had er zin in. Toen A en ik terugliepen met W, pakte hij allebei onze hand en ging er gezellig tussen hupsen. Dat was zo'n raar idee: een paar maanden terug was dat nog heel gewoon, en nu meer dan beladen.

donderdag 24 mei 2012

ben ik nou gek?

Ik vraag het me steeds meer af:: ben ik nou gek? ben ik nou raar dit ik niet wil dat de snol de eerste tijd aanwezig als A. de kinderen in zijn nieuwe appartement over de vloer heeft? Natuurlijk is het eigenbelang, want ik word misselijk bij het idee dat zij met z'n alleen gezellig gezinnetje gaan zitten spelen. Maar ook in het belang van de kinderen lijkt het me niet; W snapt er al geen fuck van; wat als er dan ook nog direct een nieuwe vriendin bij zit, die ze kennen als 'vrouw van E.' ? Mij lijkt dat niet gezond, maar A kan het niet schelen; hij wil de snol 'niet verstoppen'. Alsof het daarom gáát. Overigens zou hij daar wel goed aan doen, om haar te verstoppen; wie wil er nou in de buurt zijn van een vrouw die 5 maanden na de geboorte van haar eerste kind bedenkt dat ze de beste vriend van haar man moet gaan bespringen?
Maar ik krijg het verwijt dat ik een machtspelletje speel (wat ik misschien ook wel doe). dat hij het alleen heeft over dat 'hij de kinderen bij zich wil hebben', zegt mij genoeg; hij is momenteel alleen bezig met zijn eigen belang, en de kinderen en ik doen, in mijn geval niet en in het geval van de kinderen minder, ter zake.
Je denkt dat je iemand kent, na 11 jaar relatie :-(

zondag 20 mei 2012

Rustig

Het zal voor de kinderen ongetwijfeld niet leuk zijn, maar voor mij was het wel goed, dat we A. de afgelopen week niet veel gezien hebben. de afstand zorgt in ieder geval voor rust in mijn hoofd.

zaterdag 19 mei 2012

Belgie

Met Hemelvaart ben ik met de kinderen naar Belgie gereden, naar de broer en schoonzus van A. en hun kinderen. Het was heerlijk om er even uit te zijn. Voor het eerst in 2 maanden dat ik niet 24/7 met het gedoe bezig ben. Niet dat ik er niet aan denk, maar het is niet zo allesoverheersend. Vanmorgen zelfs een soort mindfulness in de tuin geprobeerd: alleen maar luisteren naar de vogeltjes en genieten van het mooie weer.
Gisteren heb ik met W een wandeling gemaakt. Hij is geen moment stil geweest, maar het was heerlijk om zo met 'm te lopen. En mijn lieve apekopje S, die een mooie glimmende Michael-Jackson-hoed van me had gekregen op een rommelmarkt, die haar geweldig goed staat, die zo heerlijk heeft gespeeld, met het aanwezige hondje en met M.
M. en J. waren fijn gezelschap. Hoewel M moeilijk Nederlands praat, hebben we toch fijn gepraat en was ze heel lief voor me. J. gaf me het, typisch mannelijke, advies, om niet om te zien, maar naar de toekomst te kijken. Dat is uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan, maar toch was het goed dat hij het zei.                                           

woensdag 16 mei 2012

Mediator deel 3

Vandaag gingen we voor de 3e sessie. Hoewel we uiteindelijk over een aantal essentiele punten overeenstemming hebben bereikt, ging dat niet zonder slag of stoot. Ik was op een aantal momenten buitengewoon emotioneel.
En als ik dan aangeef dat ik hem niet meer vertrouw, zegt hij doodleuk:'ja, dat kan ik me voorstellen. Ik vraag me ook af of je dat ooit zult terugkrijgen.'
Alsof-ie de waterstanden voorleest.
Op zo'n moment vraag ik me echt af met wie ik de afgelopen 10 jaren heb samengewoond.

maandag 14 mei 2012

Alleen

Vandaag is weer zo'n dag. Zo'n dag dat ik me weer ten volle realiseer dat ik het de komende tijd, jaren, alleen zal moeten doen. Dat ik mijn buffer kwijt ben, mijn basis, het vertrouwen dat er altijd op de achtergrond was. Het is alsof de zon anders schijnt, het licht anders is, alsof overal de glans af is.
het is niet het leven dat ik voor ogen had, niet het leven dat ik wil. Waar ik me uit alle macht dacht aan ontworsteld te hebben.
Maar het is zols het is: ik ben alleen.

zondag 13 mei 2012

oude vrienden

Vandaag was A bij de kinderen. En aangezien dat feest hier plaatsvond, was ik weer de hort op. Ik had vrienden gemaild die ik nog uit Utrecht ken en die ik al 5 jaar eigenlijk niet gezien had. Zij hebben beiden hun portie leed ook wel achter de kiezen, zo niet nog te gaan.
Het was goed om er weer te zijn. Alsof de tijd niet heeft stilgestaan (alleen klopt de grootte van hun kinderen niet helemaal; 'gisteren' waren dat nog kleine kinderen, nu 'ineens' pubers) konden we gewoon weer verder gaan waar we gebleven waren. En het deed me goed; was ik 's morgens steeds in tranen, 's middags kon ik er al flauwe grappen over maken.
Goud zijn ze waard, die mensen die er zijn als je ze nodig hebt.

zaterdag 12 mei 2012

kalmer

de afgelopen 2 dagen ben ik weer iets kalmer.  Blijkbaar moet het allemaal met horten en stoten gaan.  Donderdag ben ik bij de huisarts geweest voor een verwijzing naar een psycholoog. Op de dagen dat het slecht gaat, ben ik nauwelijks in staat er weer uit te komen en zie ik nauwelijks uitweg. En ik moet er voor de kinderen zijn; die hebben hier ook niet om gevraagd. Het verhaal voor de 400e keer vertellen werkt blijkbaar ook, want de rest van de dag was ik weer wat rustiger. En ook gisteren kon ik mijn verhaal kwijt bij 2 vriendinnen, over de mail en over Facebook.
'het lijkt wel of niemand er meer voor wil vechten' zeiden ze allebei en dat gevoel heb ik ook. Ik wilde wel vechten, graag zelfs, met alles wat ik in me heb. En dat is veel. Maar ik heb de kans niet gekregen.
En nu moet ik nog steeds vechten. Niet meer voor ons, maar voor mezelf en voor de kinderen. Vechten om hier te kunnen blijven wonen, vechten voor mijn eigenwaarde. Vechten voor weer een klein beetje geluk en lichtpuntjes. Vechten om ze te kunnen blijven zien.

woensdag 9 mei 2012

Stappen

Toen ik vandaag thuiskwam en hij met de kinderen naar de korfbal was, zag ik dt zijn mail openstond. Natuurlijk toch weer even in gekeken, wat stom is en wat niet moet. Daar zag ik een maildiscussie die hij met zijn ouders, broer en zus heeft gevoerd. Hij was verbolgen over het feit dat zijn broer en schoonzus mij hadden uitgenodigd om bij hen langs te komen; hij voelde zich niet gesteund door hen en hij vond dat het voor mij beter was dat ik geen contact meer met hen had. De mediator had immers gezegd dat 'wij' weer 'ik' moest worden en dat ik dat zelf moest doen, zonder hem.
Toch fijn dat hij zo goed weet wat goed voor me is.
Ik was er -voor de verandering - weer eens goed van over de zeik. Toen hij met de kinderen thuiskwam, heb ik hem, hoe moeilijk ook, over aangesproken. Hij reageerde boos dat ik in zijn mail had gekeken en was geirriteerd over het feit ik wel naar zijn familie was gegaan en niet naaar mijn eigen familie. Ik heb hem proberen aan het verstand te peuteren dat zijn familie me lief is en dat hij me niet kan dwingen het goede contact met hen te verbreken. Ik zag in de mailbox ook dat zijn vader een hele lieve mail had gestuurd waarin hij aangaf dat het contact tussen hen en mij hen dierbaar is. dat deed me goed.
Hij probeert steeds op een rationele manier alles te benaderen, maar raakt verstrikt in zijn eigen redeneringen.
wat ik niet in de mailbox had gezien, was het feit dat hij en de snol een woning hebben. Ik heb hem gezegd dat ik het niet uit mijn strot kreeg om hem ermee te feliciteren.

zondag 6 mei 2012

Op

tegen alle verwachtingen in schijnt vandaag de zon. J. heeft een nieuw hondje en ondanks dat het haar eigenlijk helemaal niet uitkomt, mogen we toch even langs. de kinderen (die van haar en die van mij) rauzen door de tuin en wij genieten van het hondje: een grote bol Pluis, die van enthousiasme niet weet waar ze het zoeken moet en nog zo'n huppelend loopje heeft. J en ik rijden nog even naar de Praxis waar zij een hondenband en ik een kattenbak (en, vooruit, weer een paar plantjes) koopt.
We hebben al gezegd dat het toch jammer is dat we een crisis nodig hebben om elkaar vaker te zien. J. zei toen dat het beter is, dan andersom: dat je elkaar alleen maar zou zien als het goed ging. En dat is helemaal waar

zaterdag 5 mei 2012

Op en Af

Teon A vanmorgen kwam om vandaag voor de kinderen te zorgen en ik nog even koffie dronk, was ik weer helemaal van de kaart. Hij doet zo gezellig, zo rationeel. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Terwijl mijn leven zo ontzettend op zijn kop staat.
Ik ga onderweg naar W en ik ben, in de auto, weer eens over de rooie. Waarom, waarom waaarom toch?
W. verstaat de gave om me weer rustig te krijgen, om me weer met beide benen op de grond te zetten. Om me te laten inzien dat deze heftigheid niet in 1 keer te overzien is, dat ik alles per dag moet handelen. Dat ik het verdriet moet laten komen, omdat, zoals haar vader zei:'je kunt de berg wel voor je uitschuiven, maar hij moet toch een keer over je heen'. Ondanks dat ik soms het gevoel heb dat ik het niet aankan. En elke huilbui gaat een keer voorbij.
en zo moet ik het maar doen. Stapje vor stapje. Met af en toe een lichtpuntje.
Zo zijn we vanmorgen gaan kijken naar ons nieuwe katje. Dat mogen we half juni gaan ophalen. Hebben we met z'n 3-tjes weer iets leuks om naar uit te kijken

donderdag 3 mei 2012

Overvallen

Net komt hij, voor mij onverwacht, langs. Hij komt de motorhoes halen, want die moet over de Harley.'Waarom heb je een Harley?'.'Nou gewoon, gehuurd'.'Waarom heb je een Harley gehuurd dan?' 'Ik wilde gewoon een dagje een Harley huren'.
Gelul. Zíj wil op een Harley weg. en zij hebben samen op de Harley gereden. Omdat zíj dat wil, terwijl hij een chopper-model helemaal niet prettig rijden vindt.
Dat weet ík wel. Zij niet.
En weer ben ik de rest van de avond aan het huilen. Omdat ik ook wel met hem motor had willen rijden. Maar ik heb hem altijd de ruimte gegeven om te rijden en bleef ik bij de kinderen. Ik heb de kans niet gekregen.
En dat doet weer zo verrotte pijn.

dinsdag 1 mei 2012

steeds een beetje beter

Gisteren, met Koninginnedag, was weer zo'n 'eerste keer': voor het eerst niet met zijn vieren, maar met zijn drieen. Gelukkig scheen de zon en was de sfeer in het park gezellig en ongedwongen. Er waren veel ouders van klasgenootjes van W en S. Het grootste deel is op de hoogte van de situatie en ondersteunt me, met of zonder woorden. Dat is fijn.
Ik kwam nog wat ouders tegen die ik nog van de creche kende en die nog niet op de hoogte waren. Dat gaf me weer de gelegenheid om te spuien. Niet altijd even aardig, want soms heb ik ook het gevoel dat ik anderen met mijn verdriet belast.
de kinderen vermaakten zich prima, hoewel S nog steeds een kort lontje heeft en sneller huilt dan gebruikelijk. Ze wilde een skateboard en gelukkig vonden we dat, voor 5 euro. De rest van de middag heeft ze op het speelplein in de buurt geoefend en ze kan het al vrij aardig. Zoals ze daar stond, in complete skaters-outfit en haar oranje-gespoten haartjes, was ze zo mooi en was ik zo trots!
Dan komen ook weer de tranen, want ik kan het nu niet meer delen zoals ik dat eerder wel kon. Natuurlijk kan ik A een fototje sturen, maar het is toch anders.

Ik merk ook dat ik toch nog geregeld fantasien heb over 'wat als'. Wat als hij tot bezinning komt? Wat als zij hem dumpt? Gezien het feit dat ik elke avond nog huil met de woorden 'ik wil dit niet', is het niet geheel onlogisch en vast ook onderdeel van een natuurlijk proces. Maar het belemmert ook de verwerking, want ik ben dan toch teleurgesteld als er weer signalen zijn, waaruit blijkt dat hij zo snel mogelijk met de snol verder wil. Dus ik moet de realiteit niet uit het oog verliezen: 'wat als' is er niet en zal niet komen. 'ik moet alleen verder' is wat het is en waar ik het mee moet doen.