Inmiddels zijn we ruim een maand verder. De kinderen gaan weer naar school, ik werk 3,5 dag per week, waarvan een halve dag thuis, op donderdag. A. haalt de kinderen 3 ochtenden per week op om naar school te brengen, haalt ze 2 dagen per week op van de BSO en kookt 3 x per week voor ons. De weekenden zijn verdeeld.
De hypotheek is nog altijd niet rond; de bank doet moeilijk en we hebben meerdere malen om de tafel moeten zitten om het convenant dusdanig te maken dat de bank akkoord gaat.
Het gaat. Soms gaat het goed, soms gaat het minder. De bezoeken aan de psycholoog heb ik afgerond, vooral het laatste gesprek was voor mij behoorlijk verhelderend. Het kwam er op neer dat ik vooral afstand moet nemen en me niet meer door A. moet laten raken. Hij is niet meer de persoon die hij was; door zijn daden is hij iemand geworden die ik niet meer als vriend wil hebben. Helemaal waar, maar makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik ben vooral nog boos, heel boos. Dagelijks voer ik in mijn hoofd nog allerlei 'discussies' met hem. Ik droom geregeld over hem, waarbij ik hem helemaal in elkaar sla, om maar tot hem door te dringen.
Dat moet slijten. Maar ik ben bang dat dat nog heel lang gaat duren en nooit meer helemaal over zal gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten