Vandaag is weer zo'n dag. Zo'n dag dat ik me weer ten volle realiseer dat ik het de komende tijd, jaren, alleen zal moeten doen. Dat ik mijn buffer kwijt ben, mijn basis, het vertrouwen dat er altijd op de achtergrond was. Het is alsof de zon anders schijnt, het licht anders is, alsof overal de glans af is.
het is niet het leven dat ik voor ogen had, niet het leven dat ik wil. Waar ik me uit alle macht dacht aan ontworsteld te hebben.
Maar het is zols het is: ik ben alleen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten