Ondanks het feit dat het convenant rond is en ik naar de hypotheekadviseur kan, gaat het met mij gewoon niet goed. Ik ben steeds vaker zó ontzettend verdrietig en somber, dat ik er geen gat meer in zie. Ik wil geen leven dat alleen bestaat uit zorgen, geldzorgen en verdriet. Ik heb de keuze niet gemaakt, ik moet dealen met de gevolgen van keuzes van anderen. Maandag ga ik naar een psychologe, want ik ga dit niet redden zo.
En ondanks alles is er het gemis; van zijn aanwezigheid, van zijn luisterend oor, van zijn back-up in de zorgen voor de kinderen. want ondanks alles wat hij met nu geflikt heeft: het was geen kwaaie vent. Dat is-ie nu wel. Maar desondanks mis ik hem gewoon.
En als ik dan van S. hoor dat hij voor de verjaardag van de snol een mooie ring heeft gekocht, doet dat zó zeer.
Heel goed van en voor jezelf dat je naar de psycholoog gaat! Al is het alleen maar dat je je dan niet teveel voelt bij het uiten van je verdriet. (Hoewel, ik kan het niet genoeg benadrukken- je dat gevoel van teveel zijn ook niet bij "ons" zou moeten hebben)
BeantwoordenVerwijderenHet emotioneel instorten juist nadat de materiële strijd gestreden is herken ik, het zal wel normaal zijn in het proces. De wet voorziet niet in het opkomen voor waar je OOK recht op hebt: erkenning van je gevoelens, excuses voor wat je is aangedaan, alimentatie in de vorm van liefde en knuffels...
Knuffie van mij dan maar en de wetenschap dat het echt goed komt. Al heb je daar nu geen flikker aan want dat kun je je op dit moment toch niet voorstellen. Het helpt wel om het als een soort mantra te herhalen als je in de diepte troggen van je verdriet aan het rondzwalken bent: "Het komt goed met mij! Ik ben het waard om van gehouden te worden! Ik ben wel een leuke partner en ik ben een hele lieve moeder!"
Mooie woorden van Helga. Ze heeft gelijk.
BeantwoordenVerwijderenHet is ook oneerlijk en je hebt het veel te zwaar nu: dit was niet de bedoeling!
En je gaat het redden, maar soms mag je best even trappen tegen de oneerlijkheid vind ik. Die schouders zet je er later wel weer onder want dat is wat je doet. Omdat het moet. En op een moment realiseer je je dat er licht gloort ergens in de verte. Komt wel. Voor nu mag je af en toe best schoppen.