maandag 16 april 2012

de kinderen

Tsja, de kinderen. Voorlopig merken ze er praktisch niet zoveel van; A brengt ze 2 keer per week naar school en haalt ze op van de BSO; dan kookt hij en gaat weg als ik kom. Op woensdag is hij de hele dag hier. Dus ze merken niet echt dat hij er minder is. S. heeft de feiten goed in de gaten. De juf op school, die ik heb ingelicht, gaf aan dat ze boos is op haar vader. Ook een BSO-juf vertelde dat. Eén keertje zei ze, dat ze haar vader en de snol 'net kleine kinderen' vond. Ze had een punt.
Aan de andere kant maakt ze doodleuk tekeningen, waar haar vader en de snol opstaan. En zegt ze 'papa is verliefd op de snol. En op wie ben jij verliefd?' dat mes ging diep mijn hart in, zonder dat ze zich daar van bewust is. Gelukkig.
W krijgt het allemaal niet zo mee. Wel merkt hij donders goed dat zijn vader er minder is. 's Ochtends vraagt hij geregeld 'waar is papa? onder de douche?' en zaterdag, toen we laat thuiskwamen van vrienden, riep hij heel hard:'papa! doe open!'. het ging me door merg en been, toen ik moest uitleggen dat papa niet meer thuis woont.
A. gaf een keer, in onze zeldzame gesprekken aan, dat de kinderen voor hem bovenaan staan. Hij was beslist niet blij toen ik zei dat dat toch echt niet zo was: dat hijzelf bovenaan staat, dat dan de snol komt en dat daarna ergens de kinderen komen.  Sindsdien doet hij erg zijn best, ondanks dat hij helemaal geen zin heeft om mij onder ogen te komen. En als we het alleen maar over de kinderen hebben, is de communciatie redelijk.

1 opmerking:

  1. Hoi Corine, Wat een ellende!! Heel veel sterkte gewenst. Dit wens je niemand toe. Toch fijn dat je goede vrienden hebt, anders kom je hier gewoon niet uit. Pas goed op jezelf. Een heel hartelijke, warme groet, Marry

    BeantwoordenVerwijderen